Wiersz o Aragornie

Wiersz o Aragornie

Aragornie królu bez zmazy,
Elessarze władco bez skazy,
Obieżyświacie miłościwie nam panujący,
Chciej wysłuchać naród Cię miłujący.

Stój Aragornie, Arweno Pani,
Mnie przysyłają wierni poddani,
Bym podziękował za wasze łaski,
Co zwyciężyły smutek, niesnaski.
Chcę Wam mą pieśń zadeklamować,
Co opowiada w najprostszych słowach,
O Tobie i historii twej Panie,
Bardzo Was proszę o posłuchanie.

"Strażnik z północy, wielki wódź, rycerz,
Kiedy go Gandalf królem mianował krzyknął zwycięsko:
Wreszcie czas przyszedł by mógł się odbudować.

Już w Gondorze słychać  dzwony 
Pokój został odnowiony
Przyjaciele z wszystkich stron!
-Tak sprawuje dzwonu ton.
Już Hobbitom się kłaniaj,
Za ich czyny wychwalają,
Ramię w ramię wnet usiedli
I wspólny posiłek zjedli.
W mrocznej puszczy szumią drzewa,
Każdy z Elfów głośno śpiewa,
Przez ten roztańczony las
Idzie dumnie Legolas.
W Dalli słychać młotów bicie,
Słońce stoi już w zenicie,
Od blasku bolą wszyskich oczy,
Gimli z darem raźno kroczy.
Przybył Elrond wraz ze swą córą
Gwiazdą Wieczornego nieba.
Już się zbliża z Kelebornem 
Piękna pani Galadriela.
Jest Aragorn panem zacnym,
Dobrym królem bez wątpienia,
Sprawiedliwym i odważnym.
Spełnił wszystkie swe marzenia,
Póki Białe Drzewo rośnie
Jego sława nie przeminie.
Człowiek zwany Kamieniem Elfów 
W naszej pamięci nigdy nie zginie." 

autor Arkadia